W dziale niniejszym zgromadziliśmy miejsca, które naszym zdaniem warto zobaczyć, lub atrakcje, z których warto skorzystać będąc w Bieszczadach. Jest to wybór jak najbardziej subiektywny a dział ma charakter rozwojowy. Nie ma tu cerkwi, cmentarzy, wodospadów czy ciekawych szlaków – gdyż te miejsca i obiekty mają swoje osobne działy i też z pewnością warto je zobaczyć. Są tu natomiast pozostałe miejsca, nie opisane w innych działach – zarówno bardzo popularne i często odwiedzane, jak i te mało znane szerszemu gronu turystów. Bieszczady tanie noclegi
Jeziorka Duszatyńskie i rezerwat Zwiezło – znajdują się na trasie szlaku czerwonego (Główny Szlak Beskidzki), na odcinku biegnącym z Komańczy na Chryszczatą. Teren na którym się znajdują objęty jest ochroną jako rezerwat przyrody „Zwiezło” o pow. 2,2ha. Nazwa rezerwatu nawiązuje bezpośrednio do wydarzeń z roku 1907, kiedy to jeziorka powstały w wyniku potężnego osunięcia się zbocza. noclegi w Bieszczadach
Jeziorko Bobrowe k. Huczwic – znajduje się przy północnych stokachChryszczatej (997m n.p.m), pomiędzy terenami dawnych – nieistniejących obecnie – wsi Huczwice oraz Sukowate. To niewielkie, ale malownicze jeziorko z charakterystycznymi kikutami drzew wystających ponad taflę wody, które powstało w sposób sztuczny. Dobre miejsce do obserwacji przyrody – w tym wodnego ptactwa. Bieszczady domki
Sine Wiry – rezerwat krajobrazowy o powierzchni 450 ha, znajdujący się na terenach dawnych wsi Łuh, Zawój i Polanki. Na rezerwat ten przypada kilkukilometrowy odcinek rzeki Wetlina, oraz południowe stoki wzgórza Połoma (776m n.p.m.) porośnięte głównie lasem bukowo-jodłowym. Najbardziej charakterystyczną, jedną z najpiękniejszych i najłatwiej dla turysty dostępną częścią rezerwatu jest przełom Wetliny. Bieszczady agroturystyka
Wodospady w Bieszczadach – przedstawiamy tu warte zobaczenia bieszczadzkie wodospady, kaskady oraz ciekawsze przełomy rzek i potoków. Region ten nie jest jakoś specjalnie bogaty w tego typu osobliwości, nie ma tu dużych wodospadów, ale jest wiele bardzo ładnych, malowniczych mniejszych spadków wody, kaskad, baduni, które z pewnością warto zobaczyć. Górskie rzeki i potoki zawsze są interesujące. Bieszczady pokoje do wynajęcia
Rezerwat „Gołoborze” – naturalne głazowisko piaskowców istebniańskich nad Rabskim potokiem, ze zbiorowiskiem roślinności naskalnej oraz rzadkimi minerałami. Rezerwat utworzono w roku 1969, a z tablicy informacyjnej na miejscu możemy wyczytać między innymi, iż porasta go 18 gatunków roślin objętych ochroną gatunkową (m.in. tojad mołdawski, parzydło leśne, ciemiężnica zielona, widłaki), oraz grupa porostów i mszaków.
Rezerwat przyrody „Przełom Osławy pod Duszatynem” – utworzony został w roku 2000 na powierzchni 322,45ha. Obejmuje on m.in. meandrowy odcinek rzeki Osławy – zwany Łokciem. Osława opływa w tym miejscu niewielkie wzgórze Łokieć (515m n.p.m) zataczając na odcinku ok. 1,8 km łuk przypominający swym kształtem omegę. Ciekawostką jest fakt, że do pełnego zamknięcia omegi brakuje zaledwie sto parę metrów.
Rezerwat przyrody „Hulskie” – został utworzony w roku 1983 zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 24 listopada 1983r., na powierzchni 189,87ha. Położony jest na terenie Nadleśnictwa Lutowiska i znajduje się na północnych stokach pasma Otryt, obejmując teren od szczytu pasma, niemal do przepływającego w dolinie Sanu. Bywa mylony z dawną wsią o tej samej nazwie.
Rezerwat „Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku” – to duże i bardzo łatwo dostępne stanowisko tej rośliny. Powierzchnia rezerwatu to 4,94 ha a jego celem jest ochrona karpackiej śnieżycy dla celów dydaktycznych i naukowych. Nie tylko samej śnieżycy, ale również zbiorowiska łąkowe z bogatą florą gatunków chronionych i rzadkich. Dominuje tu łąka ostrożeniowa w fazie zarastania roślinnością ziołoroślową – głównie wiązówką.
Jaskinie w Nasicznem – dwie największe z bieszczadzkich jaskiń. Trasa dojścia do jaskiń jest bardzo ciekawa, na małych wzniesieniach mamy krajobraz kamieniołomu z mnóstwem skałek porośniętych mchem i paprociami. Na małej przestrzeni jest bardzo dużo do zobaczenia: ze stromych zboczy zobaczymy Nasiczne i Połoninę Wetlińską. Panorama Przełęczy Nasiczniańskiej warta jest tego, by tu wdepnąć.
Młyn w Hulskiem. Znajdujący się na gruntach Nadleśnictwa Lutowiska zespół przyrodniczo-krajobrazowy „Młyn w Hulskiem” założony został celem ochrony pozostałości dawnego młyna oraz jego otoczenia. Ulokowany jest przy ujściu potoku Hulski do Sanu, w dolnej – północnej – części dawnej wsi Hulskie. Ukazuje pozostałości młyn oraz fragment dawnej młynówki. Obecnie nie prowadzi tu żaden szlak.
Grota (jaskinia Jahybta) w Rosolinie – jest miejscem, które będąc w okolicy odwiedzić warto, zwłaszcza, że nie znajduje się w jakimś specjalnie odludnym miejscu i spacer do niej nie zajmuje zbyt wiele czasu. Aby się tu dostać, należy skręcić w Polanie w drogę z płyt betonowych tuż przy moście nad potokiem Czarny – na skrzyżowaniu niewielka kapliczka. Obecnie jest znakowana ścieżka.
Torfowisko wysokie „Wołosate” – znajduje się tuż przy drodze Ustrzyki Górne – Wołosate. Położone jest na wysokości ok. 680 m n.p.m, na żwirowo – gliniastej terasie Wołosatki, uformowanej w okresie plejstocenu i holocenu, zajmuje 4 ha powierzchni. Pokrywy akumulacyjne utworzyły się tutaj na słabo przepuszczalnych, głównie łupkowych wartstwach fliszu karpackiego.
Bieszczadzka Kolejka Leśna. Założona końcem XIXw. bieszczadzka kolejka wąskotorowa, stała się od tego czasu nierozłącznym elementem krajobrazu Bieszczadów. Dawnej liczyła dziesiątki kilometrów i posiadała wiele odnóg. Początkiem lat 90.XXw. zamknięta całkowicie a następnie przywrócona do życia dzięki staraniom Fundacji Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej.
Rejsy statkiem TRAMP po Zalewie Solińskim. Rejs statkiem spacerowym jest niewątpliwie jedną z największych atrakcji turystycznych nad Zalewem Solińskim. Trudno sobie wyobrazić wycieczkę w Bieszczady bez poznania walorów krajobrazowych „Bieszczadzkiego Morza”. Spośród wielu firm specjalizujących się w tego typu inicjatywach na uwagę zasługuje statek „Tramp”.
Zagroda pokazowa żubrów w Mucznem. Usytuowana jest przy drodze dojazdowej do Mucznego (między Stuposianami a Mucznem), nad potokiem Czerwonym. Dojazd do niej jest oznakowany, zajmuje powierzchnię ok. 9 hektarów. Z Mucznego można dojść tu pieszo ścieżką przyrodniczo-dydaktyczną „Krutyjówka”. Na terenie zagrody znajduje się paśnik gdzie zwierzęta są dokarmiane.
Mini-zoo w Lisznej i Myczkowcach. Mini-zoo znajduje się we wschodnim skrzydle ośrodka, przy stadninie koni. Zobaczymy tu w dużych zagrodach: stado jelenia szlachetnego, kilkanaście okazów daniela płowego, kózki miniaturki, lamy oraz sarnę. W klatkach i wolierach przetrzymywane są króliki, pawie, ptactwo wodne, bażanty (kilka gatunków), gołębie i kury ozdobne oraz kilka gatunków papapug.
„Dziewiętnastka” – punkt widokowy Pichorów. W okolicy Tarnawy Niżnej w niedalekiej odległości od szosy, znajduje się dość ciekawy punkt widokowy z którego roztacza się widok na Krzemień, Kopę Bukowską oraz Bukowe Berdo a także fragment doliny potoku Roztoki. Na początku ścieżki do punktu znajdują się ruiny mostu dawnej kolejki wąskotorowej oraz niewielki parking. Dojście jest oznakowane.
Przełęcz Wyżna jako punkt widokowy. Leżąca na wysokości 872 m n.p.m. Przełęcz Wyżna, zwana też Przełęczą nad Berehami jest chyba jednym z najbardziej rozpoznawalnych miejsc w Bieszczadach. Stanowi jednocześnie dobry punkt widokowy, o czym przypominamy zwłaszcza tym, którzy po raz pierwszy. Na Przełęczy Wyżnej znajduje się utwardzony, sporej wielkości parking. Jest on płatny w sezonie turystycznym.
Koziniec Koziniec – kamieniołom jako punkt widokowy. Nieczynny obecnie kamieniołom jest miejscem dość ciekawym, przede wszystkim jako doskonały punkt widokowy w kierunku Soliny. Dojść do niego można z pobliskich Myczkowiec znakowaną ścieżką koloru niebieskiego, jednak najprościej jest dostać się tu z drogi Myczkowce – Bóbrka, która do niego przylega. Zmotoryzowani mogą zostawić pojazdy bezpośrednio pod kamieniołomem.
Skałki Myczkowieckie. Ten unikatowy pomnik przyrody znajduje się ok. 1000 m poniżej zapory tworzącej sztuczne Jezioro Myczkowieckie, nieopodal ośrodka Caritas. Jest to unikalna ściana skalna długości ok. 600m i wysokości w najwyższym punkcie ok. 25 metrów, porośnięta rzadko w tych stronach spotykaną ciepłolubną roślinnością naskalną. W szczelinach skalnych gnieżdżą się liczne gatunki ptaków.
Ogród Biblijny w Myczkowcach. Powstał na przełomie 2009 i 2010 roku. Jest to drugi taki obiekt w Polsce (pierwszy powstał w Proszowicach w Ośrodku Caritas Diecezji Kieleckiej). Został oddany 17 maja 2010 r. celem upamiętnienia 90 rocznicy urodzin Jana Pawła II. Urządzony w formie parku linearnego zajmuje powierzchnie 80 arów. Projekt nasadzeń i założenia małej architektury wyszły spod pióra dr inż. Zofii Włodarczyk.
Miniatury cerkwi w Myczkowcach. 16 października 2007 w ośrodku Caritas w Myczkowcach zostało otwarte Centrum Kultury Ekumenicznej. Centrum powstało z inicjatywy księdza Bogdana Janika, dyrektora ośrodka w Myczkowcach i zostało zadedykowane Janowi Pawłowi II – wielkiemu orędownikowi ekumenizmu. Na blisko hektarowej powierzchni zgromadzono tu ponad 140 makiet cerkwi oraz kościołów.
Klasztor w Zagórzu. Karmel zagórski był obronną fortyfikacją. Zbudowany został na początku XVIII wieku i oddany zakonowi Karmelitów bosych przez Jana Franciszka Stadnickiego, jako jego fundacja. Stadnicki był chorążym nadwornym koronnym, zaś od 1697 roku wojewodą wołyńskim. Zmarł w 1713 roku, przed śmiercią zapisując klasztorowi zagórskiemu fundusz na utrzymanie w szpitalu klasztornym 12 weteranów wojskowych.
Droga Krzyżowa Nowego Życia w Zagórzu. Spotkamy tu rzeźby wykonane z lipowych pni, płaskorzeźby, metaloplastykę i instalacje przestrzenne, gdzie wykorzystano i połączono ze sobą różne materiały. Zagórskim akcentem na tej drodze jest stacja kolejarzy, gdzie wykorzystano kozioł kolejowy z elementami sprzed I Wojny Światowej. Stacje zostały umieszczone na rudawych głazach pozyskanych z kamieniołomu w Rabem k. Baligrodu.
Klasztor sióstr „Nazaretanek” w Komańczy. Pełna nazwa znajdującego się w Komańczy klasztoru to: Klasztor Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, stąd potoczna nazwa „Nazaretanki”. Zgromadzenie to zostało powołane już w roku 1875 przez Franciszkę Siedlecką w Rzymie. Celem owego zgromadzenia jest szerzenie Miłości Bożej wśród ludzi, ze szczególnym uwzględnieniem rodzin.
Ośrodek muzealny Historii i Kultury Turystyki Górskiej w Ustrzykach Górnych „Zielony Domek”. W trakcie górskich wędrówek napotkać można prowadzone przez Podkomisję Kultury i Historii Turystyki Górskiej Zarządu Głównego PTTK – Ośrodki Muzealne. Ideę ich powstania sformułował w 1966 roku i wprowadził ją w życie nieżyjący już Edward Moskała. Prace związane z budową, wyposażeniem i eksploatacją Ośrodków prowadzone były siłami społecznymi.
Muzea w Bieszczadach i najbliższej okolicy. Wykaz oraz krótkie opisy większości bieszczadzkich muzeów, izb pamięci oraz wszelkiego rodzaju innych ciekawych ekspozycji muzealnych. Warto je odwiedzić zwłąszcza w okresach, gdy nie dopisuje pogoda – są wówczas dobrym sposobem na zagospodarowanie czasu i poznanie lokalnej historii czy przyrody.
Sanktuarium w Jasieniu. Lokalizacja bieszczadzkiego sanktuarium maryjnego w Jasieniu motywowana była bliskim położeniem Ustrzyk Dolnych, miasteczko zapewniało dobrą komunikację autobusową i kolejową. Społeczność bieszczadzka przyjęła projekt lokalizacji z zadowoleniem. Utworzenie sanktuarium miało umocnić i pogłębić wiarę tej społeczności. Przewiezienia obrazu do Jasienia dokonał 17 czerwca 1968r ks. R. Mucha.
Kładka podwieszona w Dwerniczku. Prowadząca do harcerskiej bazy letniej chorągwi ZHP Sosnowiec kładka, podwieszona jest nad Sanem w Dwerniczku. Jest widoczna z drogi głównej. Z kładki ładne widoki na San. Za rzeką niewysokie wzgórza, z których roztaczają się piękne widoki na Dwerniczek, Smolnik i Procisne oraz pasmo Otrytu czy np. Czereśnię i Czereszenkę.
XIX-wieczny wiadukt wąskotorówki w Woli Michowej. Kamienny most nad potokiem Maguryczny Niżny ma ok. 10m wysokości. Obiekt jest bardzo rzadko odwiedzany przez turystów, mimo bliskości szosy, ponieważ znajduje się na obecnie całkowicie zalesionym terenie poza szlakiem obecnej linii kolejki. By do niego trafić należy iść ok. 400m betonówką obok dawnego cmentarza w Woli Michowej.
Cudowne źródełko i kapliczka w Radoszycach. Według zachowanego podania ludowego, w tym miejscu u zbiegu dwóch leśnych strumyków do potoku Barbura prawie 140 lat temu, dotknięta uciążliwą chorobą dziewczyna, będąc u kresu wytrzymałości z powodu cierpienia, po wielotygodniowym błądzeniu po lesie, doznała cudu objawienia Matki Boskiej i wyzdrowienia, po obmyciu się wodą z miejscowego źródła.
Kamień leski. Ta jedna z najbardziej rozpoznawalnych osobliwości przyrodniczych regionu, znajduje się na początku miejscowości Glinne, przy trasie z Leska do Ustrzyk Dolnych w odległości ok. 5 km od Leska. Można tu dojść również szlakiem zielonym z Leska (Lesko – Krysowa), lub ze Zwierzynia przez Czulnię oraz ścieżką rowerową Baszta. Miejsce jest oznakowane, obok niewielki parking oraz sezonowy bar.
Góry Słonne – są pasmem, wchodzącym w skład Gór Sanocko – Turczańskich znajdujących się na terytorium Polski i Ukrainy, ciągnących się między dolinami Sanu i Stryja. Swój początek na wschodzie biorą od przełomu rzeki San na północ od Sanoka pomiędzy Trepczą a Międzybrodziem, ich koniec natomiast znajduje się na północ od Leska pomiędzy Olszanicą i Ropienką. Nazwa tych gór pochodzi od słonych źródeł.
Rezerwat „Sobień” jest to rezerwat leśno – faunistyczny, gdzie podmiotem ochrony są zarówno unikatowe zbiorowiska roślinne, jak i rzadka fauna kserotermiczna, czyli ciepłolubne owady i inne stawonogi spotykane na nasłonecznionych stanowiskach. Wędrując ścieżką prowadzącą od parkingu do ruin średniowiecznego zamczyska spotkamy wiele ciekawych roślin, w tym chronioną kalinę koralową i lilię złotogłów.
Rezerwat leśny „Polanki”. Zwarty drzewostan rezerwatu tworzy buk i jodła z domieszką jaworu i dębu szypułkowego. Zdarza się również napotkać tu okazy lipy drobnolistnej, brzozy i świerka. Na uwagę zasługują pomnikowe okazy buka i jodły, również na trasie ścieżki dydaktycznej. Warstwę podszytową tworzą gatunki: leszczyna, bez czarny i koralowy, pokrzyk wilcza-jagoda, wawrzynek wilcze łyko, dereń właściwy, kruszyna i szakłak.
Ekomuzeum „Hołe” – ekomuzeum to muzeum bez murów, w przestrzeni, skupiające na swoim szlaku walory kulturowe, przyrodnicze i architekturę”. W oparciu o te zasady powstał 28 km szlak Ekomuzeum „Hołe”, biegnący przez 6 miejscowości: Dźwiniacz Dolny, Łodyna, Leszczowate, Brelików, Wańkowa i Serednica oraz 2 miejsca po wsiach: Romanowa Wola i Maćkowa Wola, które przestały istnieć.
Pomnik tołhaja w Orelcu – projekt Janusza Demkowicza zrealizowało Stowarzyszenie Orelec we współpracy z Urzędem Gminy Olszanica, Kołem Gospodyń Wiejskich i OSP w Orelcu. Stowarzyszenie opracowało wniosek „Tołhaj motorem rozwoju turystyki we wsi”, który otrzymał dofinansowanie. Stojący dziś w centrum Orelca pomnik daje mieszkańcom nadzieję na większe zainteresowanie tą okolicą przez turystów.
Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku – jest parkiem tematycznym zlokalizowanym w północnej części miasta, zajmuje obszar 38 ha. Wykorzystano tu niewątpliwe walory krajobrazowe i naturalną formę ukształtowania terenu, aby wyeksponować ponad 120 obiektów drewnianych, charakterystycznych dla poszczególnych krain etnograficznych na obszarze południowo-wschodniej Polski.
Park miejski w Sanoku – powstał w 1896 r. na wzniesieniu zwanym Górą Parkową, w centrum miasta. Wzniesienie to nazywano niegdyś Władczą Górą lub Stróżnią, później Aptekarką. W 1909 r. Rada Miejska Sanoka nadała mu nazwę Góra im. Adama Mickiewicza. Najbardziej popularną i powszechnie używaną przez sanoczan nazwą tego najwyższego w centrum miasta punktu jest Góra Parkowa.